Donderdagsmorgens -strijk en zet- melden we ons bij de werkkas, gestoken in onze eigen werkkleding.
Vooral na afloop kun je ook echt zien dat we gewerkt hebben en dat bedenk ik dan pas als ik al in een winkel sta op de terugweg naar huis. Maar ach, die mensen weten natuurlijk niet dat ik me altijd met meer zorg kleed. Ik ben eigenlijk wel benieuwd hoe we er op andere dagen uitzien, want we kennen elkaar alleen in onze Hortus-outfit.
Na de verdeelde opdrachten gaan we in twee- of eentallen te werk. Twee vrouwenteams ‘doen’ twee aan twee de kassen: de publiekskas en de kweekkas. Het team sterke mannen verplaatst of poot grote potplanten in, van en naar de Oranjerie. En dan zijn er eenlingen, die de vijver bijhouden, de paden ont-onkruiden of enigszins beplanten om al te enthousiaste, hollende kinderen in goede banen te leiden. Verder wordt er veel geharkt, geveegd, geplukt, de stenen paden van onkruid ontdaan en de huidige slakkenplaag ingetoomd.
Leuk is dat soms de teams qua samenstelling veranderen, omdat iemand die keer niet komt of omdat het vreselijk regent. Dan krijg je ook meer beeld van wat waar allemaal gebeurt en leer je eens een ander beter kennen. Interessant al die vrijwilligers met hun totaal uiteenlopende achtergronden en kijk op de wereld. Zo hoorde ik dat de tafel in de tuin de ontleedtafel was van faculteit dierartsenij, bijvoorbeeld, toen we eens buiten konden pauzeren. (De koffie smaakte mij ineens heel anders…). Mijn werkkloffie ligt altijd klaar voor ‘Donderdag Hortusdag’. Klinkt ook zo lekker ritmisch, vind ik.
Hanneke Gunsing
Voornamelijk wateraar op dit moment.